Jadąc na wakacje, najczęściej do Hiszpanii, Portugalii, czy na Wyspy Kanaryjskie możesz spotkać się z ofertą timesharingu lub holiday clubs (kluby wakacyjne). Oferty polegają na nabyciu przez klienta prawa do użytkowania budynku lub apartamentu w oznaczonym czasie, w każdym roku, płacąc jego właścicielowi ryczałtowe wynagrodzenie.

Zazwyczaj wszystko zaczyna się niepozornie. Zrelaksowani konsumenci są "werbowani" podczas wakacji, gdy ich czujność jest osłabiona. Organizatorzy timesharingu wprowadzają konsumentów w błąd zachęcając wielkimi wygranymi i nagrodami za udział w bezpłatnej prezentacji ich produktów. Zaproszenia na tego rodzaju spotkania są rozdawane w hotelach, a nawet już na lotniskach. Prezentacje trwają po 3-5 godzin, a "wyjątkowa oferta" obowiązuje tylko danego dnia. Konsumenci wabieni są kolorowymi zdjęciami i zalewani morzem socjotechnicznych sztuczek. Na koniec otrzymują do podpisania obszerną umowę, której często nie czytają. Z takiego urlopu wiele osób powraca nie tylko z dobrym humorem, ale także z udziałem w nieruchomości w słonecznym kurorcie.

Pamiętać nalezy, że timesharing jest zwykle umową długoterminową na 3, 13 lub nawet 30 lat i choć reklamowany jest jako nowoczesna i elastyczna usługa kryje w sobie wiele pułapek.

Timesharing stanowi obecnie jeden z głównych obszarów zainteresowań europejskiego prawa konsumenckiego z różnych powodów. W szczególności zwraca się uwagę na liczne nadużycia i naruszenia interesów nabywców udziałów timesharingowych.

Zanim podpiszesz umowę timesharingu, przeczytaj porady turystyczne Europejskiego Centrum Konsumenckiego:

1. Nigdy nie należy podejmować decyzji pochopnie.
2. Nie  należy obawiać się odmówić osobie, która stara się przekonać nas na ulicy, w domu czy w hotelu, iż jej oferta jest najkorzystniejsza i druga taka już nam się nie trafi.
3. Obietnice i ceny mogą brzmieć kusząco, ale to są tylko zapewnienia agenta, co innego może znaleźć się w treści prospektu czy końcowej umowy.
4. Przed podpisaniem umowy należy zdobyć jak najwięcej informacji o produkcie albo usłudze. Warto zapytać organizatora timesharingu, czy możliwe jest zabranie umowy (i wszystkich towarzyszących jej dokumentów) do domu, aby ją spokojnie przeczytać i się zastanowić. Jeżeli nie ma on nic do ukrycia, nie będzie miał nic przeciwko temu.
5. Należy ostrożnie podchodzić do promocji, które uzależniają znaczne obniżenie ceny od natychmiastowej decyzji (często przybierają one postać - "Today Only").
6. Pamiętać należy, że  zakup udziału w apartamencie w Hiszpanii to nie są drobne zakupy w sprawach bieżących. Warto spokojnie porównać oferty składane nam przez organizatora.
7. Nie należy podpisywać dokumentów pod presją czasu lub osób.
8. Konsumentowi przysługuje prawo do uzyskania od przedsiębiorcy  wyczerpującej informacji, wyjaśnień i odpowiedzi na pytania o wszystkie postanowienia, które wydają się niejasne.
9. Warto zastanowić się, czy lubimy monotonię, ponieważ istotą timesharingu jest spędzanie tego samego tygodnia, w tym samym miejscu przez wiele lat. Oczywiście istnieje możliwość przystąpienia do systemu, w którym uczestnicy wymieniają się swoimi udziałami (np. RCI) - jednakże wiąże się to z dodatkowymi kosztami. Nie możemy mieć wówczas gwarancji, że spędzimy urlop tam, gdzie będziemy tego chcieli.
10. Jeżeli w danym roku okaże się, że z przyczyn od nas niezależnych nie mamy czasu albo możliwości skorzystania z wakacji, i tak będziemy zobowiązani zapłacić przedsiębiorcy wynagrodzenie za swój udział.
11. Warto spokojnie zastanowić się, czy tego typu oferta ściśle określona na wiele kolejnych lat, jest odpowiednia do naszych oczekiwań i charakteru. Może zorganizowana wycieczka okaże się w naszej konkretnej sytuacji życiowej bardziej odpowiednim rozwiązaniem.
12. Firma timesharingowa nie ma prawa pobierania żadnych zaliczek, udzielania gwarancji, blokady środków pieniężnych na rachunku czy wyraźnego uznawania długu osoby, która kupiła udziały w stosunku do firmy je sprzedającejprzed upływem terminu do odstąpienia od umowy.
13. Należy również zwracać uwagę na nieuczciwe klauzule zawarte w umowie, np.

• zakazujące odstąpienia od umowy
• nakładające obowiązek zapłaty odstępnego
• nakładające obowiązek zapłaty wygórowanej kary umownej
• określające właściwość sądów odległych od miejsca zamieszkania konsumenta
• niejasno określające koszty

  13. Od umowy timesharingu można odstąpić bez podania przyczyny w terminie 14 dni kalendarzowych. Termin ten jest jednolity we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Do umowy firma, z którą podpisujemy umowę musi dołączyć standardowy formularz odstąpienia.


O pułapkach timesharingu można przeczytać więcej na stronie internetowej Europejskiego Centrum Konsumenckiego. www.konsument.gov.pl